Pracownia dobrych myśli

Czy jedna niepozorna kamienica, zlokalizowana na bardzo przyjemnie brzmiącej dla ucha ulicy Przytulnej, może być miejscem, w którym splotą się w jedno ludzkie życia? Miejscem, gdzie człowiek będzie drugiemu przyjacielem, a możliwość obcowania z sąsiadem stanowić będzie źródło najczystszej radości? Odpowiedź jest oczywiście twierdząca, a specjalistką w projektowaniu i budowaniu tak malowniczych, tchnących rodzinną atmosferą murów jest nie kto inny, jak nasza ukochana polska autorka Magdalena Witkiewicz.

Odkąd przed laty zamknięto niewielki, bardzo przytulny zakład krawiecki, kierowany przez bardzo serdeczną, starszą panią Pelagię, podobno nad całym budynkiem przy ulicy Przytulnej 26 wisi niebezpieczna klątwa. Przekleństwo o tyle dziwne, bowiem związane z każdym mieszkańcem wiekowej kamienicy i jego prywatnym szczęściem, którego żaden z nich nie potrafi zaznać i nie doświadczy w przyszłości, dopóki dawna pracownia nie zostanie odpowiednio zagospodarowana przez nowego właściciela. 

Często odwiedzany w przeszłości zakład krawiecki wielokrotnie próbowano przekształcić w dość mało artystyczne lokum z częściami do szamb i betoniarek, czy niewiele bardziej przytulny sklep z trumnami. Interesy jednak, po jakimś czasie, uznane jako mało dochodowe, zostały szybko zamykane. Wszystko zmienia się  jednak w dniu, gdy wnuk Pelagii, Florian, wbrew woli swojej szalonej matki artystki, postanawia przerwać studia inżynierskie na politechnice i otworzyć w dawnej pracowni swojej babci, kolorową kwiaciarnię. 

Od tego momentu mury kamienicy przy ulicy Przytulnej stają się świadkiem różnorodnych ludzkich historii, czy to gorzkich chwil z przeszłości, przewijających się niejednokrotnie podczas codziennych sąsiedzkich spotkań i schadzek czy też radosnych, naznaczonych bliskością i wzajemnym wsparciem momentów. Czytelnik poznaje więc seniorkę kamienicy – absolutnie uroczą żywiołową panią Wiesię, która to kłopoty starała się omijać szerokim łukiem w swoim życiu, nie mniej energicznego wiekowego pana Zbyszka, szaloną i charakterną Gigę i wiele, wiele innych zapadających w pamięć postaci.

Trudno nie zachwycić się tą prostą, niesamowicie sielankową, momentami wręcz całkowicie bajkową i odrealnioną opowieścią, która urzeka już od progu ludzką dobrocią i wrażliwością, ciepłem, otulającym niczym koc w zimowy wieczór. Historia, choć całkowicie przewidywalna, sprawia ogromną przyjemność podczas czytania. W końcu Pani Magdalena z niesamowitą pasją, na swój własny specyficzny sposób, akcentuje niezwykłą moc w ludzkim życiu tak cennych i uniwersalnych wartości, jak miłość i przyjaźń, pozytywne podejście człowieka do życia, z zawsze towarzyszącym mu na twarzy szerokim uśmiechem i cierpliwością noszoną w sercu.

Zabawne, momentami rozbrajające wręcz sceny, wywołujące salwy niekontrolowanego śmiechu, świetnie nakreślone sylwetki postaci, o których nie sposób szybko zapomnieć, a w końcu i urzekające, bardzo optymistyczne, choć i dające do myślenia dialogi, składają się wspólnie na niesamowicie ciepłą opowieść. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam! 

Ocena: 8/10

Za egzemplarz książki do recenzji serdecznie dziękuję: